Οροσυζήτηση Νο2 – ‘H’ope ‘I’s ‘V’ital (μέρος πρώτο)

 

Πες μας για σένα.

-Καταρχάς είμαι 43 χρονών, είμαι συνειδητοποιημένος gay  και λίγο καιρό πρίν είχα μία σχέση όπου και τελείωσε.

 

Πόσο πριν λίγο;

-Πριν από τρία χρόνια.

 

Ήταν οροθετικός αυτός έτσι δεν είναι;

-Ναι, η τελευταία μου σχέση ήταν δυόμιση μηνών με οροθετικό.

 

Ήξερες από την αρχή ότι είναι οροθετικός;

-Όχι.

 

Και δεν φοβήθηκες που είναι οροθετικός;

-Στην  αρχή όταν μου το είπε κόντεψα να καβαλήσω τα πεζοδρόμια γιατί οδηγούσα. Μετά όμως ενημερώθηκα πλήρως και από αυτόν και από internet και όχι δεν φοβήθηκα.

 

Τέστ εσύ έκανες συχνά;

-Ναι, κάθε 6μήνο.

 

Και μετά;

-Μετά από αυτήν την σχέση, σταμάτησαν να με ενδιαφέρουν οι σχέσεις και έμεινα μόνος. Έβρισκα εραστές, αλλά πάντα πρόσεχα, μέχρι τον τελευταίο Απρίλιο που έκανα το τελευταίο μου τέστ και ήταν αρνητικό.

 

-Μετά έκανα ένα ταξίδι σε ένα τουριστικό θέρετρο της Ισπανίας όπου συμπτωματικά γινόταν το gay pride. Ενα βράδυ πήγα σε μία συναυλία, όπου μαζεύανε λεφτά για μία οργάνωση για το HIV.

 

 

 

-Μετά πήγαμε σε ένα club με τρείς φίλους Ισπανούς, ήπιαμε, χορεύαμε, είχε πάρα πολύ κόσμο, γινότανε χαμός.  Ήταν μία πλατεία με πολλά clubάκια, ήτανε όλοι Gay, και ξαφνικά ενώ είχα πιεί τα άντερά μου, έρχεται δίπλα μου ένας αρκούδος, ημίγυμνος, θεός…

 

Δεν τον ήξερες;

-Όχι δεν τον ήξερα, ήταν γραμμωμένος, με μουσάκι, μαύρα μάτια, και αυτός μεθυσμένος, με κοιτάζει και τα είδα όλα. Ήταν δίπλα μου, στηριγμένος σε μία κολώνα, και γυρίζω και του λέω στα Ισπανικά «Τι όμορφα μάτια που έχεις»,  ο Javier  το όνομα του. Χαμογέλασε, αρχίσαμε πάλι να πίνουμε, φύγαμε (μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο), πήγα στο δωμάτιό του και κάναμε σεξ.

Το πρωί εγώ επέστρεφα πίσω στην Ελλάδα, δεν θα τον ξαναέβλεπα.

 

-Έρχεται και ο Ιούλιος, ήταν 10:00 το πρωί και ήμουν στην δουλειά, όπου ξαφνικά νιώθω ένα μούδιασμα στο κεφάλι, άρχισε να πονά το κεφάλι μου υπερβολικά, άρχισα να παίρνω Depon, Panadoll, παυσίπονα, δεν με έπιανε τίποτα. Μέχρι το μεσημέρι είχα 42 πυρετό.

 

-Έφυγα τελικά από την δουλειά μία ώρα νωρίτερα, πήγα στον παθολόγο και μου λέει ότι κρύωσα. Μου έδωσε αντιβίωση, μου έδωσε κάτι σιρόπια, κάτι βλακείες εκεί, τίποτα.

 

-Την άλλη μέρα δεν πήγα στην δουλειά φυσικά και την επόμενη έβγαινα σε ρεπό.

 

-Την τρίτη μέρα συνέχιζε ο πυρετός και είχα ανακαλύψει το εξής κράμα, να παίρνω ένα  Panadoll αναβράζων, ένα Ponstan και ένα Depon παρέα για να μου φτάσει ο πυρετός απο 42 στο 40.

 

-Την επόμενη μέρα γέμισα εξανθήματα στο πρόσωπο.

 

-Την τέταρτη μέρα έφθασαν τα εξανθήματα στο όλο μου το σώμα και την πέμπτη μέρα εξαφανίστηκαν και τα εξανθήματα και ο πυρετός.

 

-Τελειώνει και ο Ιούλιος, έρχεται ο Αύγουστος και ήθελα 2 μέρες για να βγω σε άδεια, είχα σχεδιάσει τις καλοκαιρινές μου διακοπές, ήταν Παρασκευή θυμάμαι 1 με 2 Αυγούστου αν θυμάμαι καλά, και είχα έρθει σε ένα ξενοδοχείο εδώ στην Αθήνα αν θυμάσαι καλά σε είχα πάρει και τηλέφωνο να βγούμε.

 

Ναι θυμάμαι.

 

-Όταν έφθασα στο ξενοδοχείο το μεσημέρι έπαθα το εξής, με πιάνει μια διάρροια, δεν περνάει κανένα μισάωρο με πιάνει και άλλη, και κάθε τέταρτο το ίδιο. Σε κάποια στιγμή σταματάει, βγήκαμε το βραδάκι για καφέ, δεν σου είπα τίποτα.

 

-Ποιο αργά το βράδυ βγήκα, πήγα για ποτάκι όμορφα και ωραία και μετά πήγα στο ξενοδοχείο για ύπνο κατά τις μία η ώρα το βράδυ και ξυπνάω την άλλη μέρα στις 5 η ώρα το απόγευμα. Δεν μπορούσα να ξυπνήσω με τίποτα.

 

-Την άλλη μέρα πάω για ψώνια, βγαίνω το βράδυ για ποτάκι, επιστρέφω στο ξενοδοχείο, κοιμάμαι και ξυπνάω την άλλη μέρα πάλι στις 5 το απόγευμα.

 

-Την Τρίτη μέρα επιστρέφω στο σπίτι (μένω στην περιφέρεια), πέφτω 12 η ώρα το μεσημέρι για ύπνο και ξυπνάω 11 το βράδυ.

 

-Την άλλη μέρα το πρωί ξυπνάω και βλέπω ότι έχει γεμίσει το στόμα μου άφτρες, είχα μία παράξενη φαρυγγίτιδα, είχα μία φαγούρα, άρχισα πάλι να έχω 38 πυρετό , να ιδρώνω συνέχεια, να κάθομαι κάτω από το air-condition στο κρύο και να τρέχει ο ιδρώτας σαν νερό και άρχισαν να βγαίνουν πάλι τα εξανθήματα.

  

 

 -Μου πήγε το μυαλό στην πρωτολοίμωξη μιας και είχα πλήρη γνώση περί HIV .

 

-Την άλλη μέρα έδιωξα την μητέρα μου στην Γαλλία για διακοπές για να μην είναι εκεί και να μείνω μόνος μου ώστε να μην τρομάξει.

 

-Έφυγε η μητέρα μου, έμεινα μόνος μου. Έχασα το χρώμα μου, έγινα κίτρινος και μου πρηστήκανε 14 λεμφαδένες.

 

-Ο λαιμός μου και οι αμασχάλες είχαν πρηστεί από τους λεμφαδένες, άρχισα πλέον να μην τρώω, να κοιμάμαι συνέχεια και έχασα 13 κιλά μέσα σε 2 εβδομάδες

 

Δεν πήγαινες σε γιατρό;

-Πήγα σε διάφορους γιατρούς και μου είπαν ότι μάλλον είχα λοιμώδη μονοπυρήνωση και έπρεπε να πάω σε κάποιο νοσοκομείο είτε σε ιδιωτικό μικροβιολογικό εργαστήρι για να κάνω επιπλέων εξετάσεις.

 

-Αποφάσισα να πάω σε ένα μεγάλο Νοσοκομείο στην Αθήνα για να μου κάνουν εξετάσεις.

 

-Μου πήραν αίμα και μου είπαν να πάω και στην μονάδα ειδικών λοιμώξεων να μου πάρουν και εκεί αίμα.

-Πέρασε μια εβδομάδα, τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν και παίρνω τηλέφωνο στο πρώτο γραφείο για να δώ αν βγήκαν τα αποτελέσματα για την μονοπυρήνωση και μου είπαν ότι δεν είχα τίποτα. Παίρνω και στην Μονάδα ειδικών λοιμώξεων  και μου λέει η νοσοκόμα ότι επειδή είναι καλοκαίρι και έχουν πάρει πολλοί άδεια, δεν βρίσκουν το αίμα και μάλλον έχει χαθεί, και ότι πρέπει να πάω να ξαναδώσω αίμα.

 

-Την επόμενη μέρα ξαναπαίρνω  για να δώ μήπως και το βρήκανε. Το σηκώνει άλλη νοσοκόμα, τους λέω ποιος είμαι και αν βρέθηκε το αίμα και μου λέει ότι τα αποτελέσματα έχουν βγει αλλά δεν μπορούμε να σας πούμε τίποτα, πρέπει να σας δεί ο γιατρός πρώτα.

–Περνάει μία εβδομάδα,(Τρίτη 19 Αυγούστου ήταν εκείνη η αποφράδα μέρα) πάω στο ραντεβού με τον γιατρό (ένας παντελώς ηλίθιος γιατρός), με παίρνει μέσα και μου λέει «κε Τάσο, πρέπει να σας πώ ότι δυστυχώς έχετε προσβληθεί από τον θανατηφόρο  ιό της Ανθρώπινης  Ανοσοανεπάρκειας.»

-Μου παίρνει τα στοιχεία μου μου παίρνουν και άλλο αίμα και μου λένε ότι έπρεπε να πάω εγώ το αίμα κάπου για να μου βρούν τον γονότυπο του ιού και μου λέει το εξής που με έκανε έξω φρενών «Πρέπει να μου δώσετε και το τηλέφωνο του σπιτιού σας για να ειδοποιήσουμε τους συγγενείς όταν θα γίνει το μοιραίο» και εγώ μένω άφωνος, λέω τι μου λέει αυτός τώρα?

-Και συνεχίζει και μου λέει «Έλα μωρέ μην κάνεις έτσι, στο κάτω κάτω κάποια στιγμή όλοι θα πεθάνουμε». Δεν του απαντάω και φεύγω.

-Εκείνη την ημέρα γύρισε και η μητέρα μου από την Γαλλία και έπρεπε να παίξω το θέατρο της ζωής μου πλέον, ότι όλα πάνε μια χαρά….